Ömür yürümek için uzun bir yol şarkısını söylüyorum,
En güzel günlere kaderim dediğim gerçeğimle yürüyorum,
Bana acı veren her şeyi bir mezar kazdım gömüyorum,
Bilmemiz gereken tek gerçek insan açan çiçeklerden güç alır.
Yaşadığım her anımı mısralara yazıyorum,
Heyecanlıyım kimi zaman kabıma sığamıyorum,
Yeri geliyor dinlediğim şarkılara kendimi bırakıyorum,
Unutmayın bu hayat iki kelime arasında yaşanır.
Dostum diye kağıtlara dertlerimi döküyorum,
Ayağa kalktığım anda yaslanmak için bir duvar arıyorum,
Yağan yağmurlarda ıslanmanın sevincini yaşıyorum,
Mızrap tele dokundukça gönüllere aşk aşılanır.
Esen rüzgarlara savursun diye küllerimi bırakıyorum,
Yüreğimde bencillik duygusunu barındırmıyorum,
Dostluğuma kıymet verenlere sımsıkı sarılıyorum,
Kanayan yaralara ilaç olan insanın inancıdır.